Yeni gelen yıl için hayallerimi liste yaptım. Yamaç paraşütünü de hayal listeme koyacaktım, ama sığdıramadım.
Bugün 2011'in son günü. Uyku sersemi bir kış gecesi. Sabahın ayazı üşütüyor beni. Yanıbaşımdaki kaloriferle küs gibiyiz, birbirimizin yüzüne bakmıyoruz. Özel günlerde küsler barışmalıdır denir ya hani, bizim böyle bir niyetimiz yok gibi. Tamam, kabul ediyorum; küslük bayramlarda hoş karşılanmaz. Yeni bir yıla pek âlâ kanlı bıçaklı girilebilir. Lakin yanımızda kötü şeyleri de götüreceksek, yeni yılların kıymetinden kim söz edebilir? Nasıl girersek gelen yıla, bir yıl boyunca aynı kaderi yaşarmışız ya... İşte, bu yazıyı kaderimi değiştirmek için yazıyorum aslında.
Az önce bitti Ratatoille. Geç kaldığım filmlerden birini daha, çektim içime en ihtiyacım olduğu zamanda. Aslında geç kalmışlık, doğru zamanı beklemek olarak algılanabilir pek âlâ. Maksat, Secret'ta bahsedilen pozitif düşünceyi hayatımıza geçirmekse, neden kavramları da değiştirmeyelim ki? Her neyse, kapanmakta olan gözlerim savaşırken beynimle, aklımda savrulan fikri cesetleri toplamak istemiyorum şimdi.
Şu anda tam olarak yapmak istediğim şey... Yeni yıla dair ilk hayalimi paylaşmak: Ratatoille pişirmek istiyorum! Evet, şu anda bunu hayal ediyorum. 2012 yılının ilk günlerinde biraz kabak, biraz domates, biraz soğan-sarımsak ve biraz da kekik alarak, Pixar'ın ünlü ettiği o Fransız yemeğini tatmam lazım! Yoksa çatlarım.Diğer bir yeni yıl planıma gelince... En yakın spor salonuna gidip kaydımı yaptırmak! Fazlalıklardan arınmak, sıkılaşmak, ruhen gevşemek, esnekleşmek, hatta 10 yıl önceki hallerime geri dönmek... Bu, çok da zor olmasa gerek. Birkaç şınav, birkaç mekik ve biraz hareket! İnanıyorum ki 2012, uyuşukluğumu silip süpürecek.
Bir diğer hayalime gelince... D&R'da gördüğüm sevimli kitap ayraçlarından edinmek! Özellikle pembe renkli melek kız figürü olana bayıldım. Ama Yılbaşı öncesi alışverişteyseniz ve anneniz de yanınızdaysa, minicik şeyler bile para tuzağı olarak çıkıyor karşınıza. Bir ara kaçamak yapmak lazım galiba. Kitap ayracı krizim tuttu, çok fenayım anne ya!
Hayaller tükenmez, başka bir hayalim daha var: 2012'de saçlarımı uzatmak istiyorum! Her ne kadar omuzlarıma kadar gelen bu saç modeline sarı rengin gittiğine çok inansam da, artık uzun saçı özledim. Dalgalarımı yiyip bitiren boyalara rağmen, savaşmak niyetindeyim. Biraz yılan yağı, biraz badem yağı, biraz da vitaminle, sanırım bu işi çözebilirim. Uuu! Heyecanlandım. Bi' anlık da olsa heyecan duygumu geri kazandım.
Öte yandan 2012'de yapmayı planladığım ve aklımı uçuran, beni hayattan alıp aynı hayata geri koyan, rüyalarıma girmeye aday (ki bu geceki rüyamda bekliyorum kendisini), karizmatik mi karizmatik, çekici mi çekici, etkileyici mi etkileyici bir başka hayal... Kendisi olağan üstü pembe rengiyle, Adidas mağazasında beni beklemekte. Evet, bu bir ayakkabı! Üstelik alabildiğine spor, alabildiğine pahalı. :) Etrafında dört dönüşümü 2012 hayalleriniz arasına alsanız, yine de tahmin edemezsiniz. Zor ayırdılar bizi, ayrılışımız çok trajikti. Yine de umudumu yitirmedim. Başlık parasını bir şekilde denkleştirip, o ayakkabıyı alacağım; and içtim! (Heheyt be, feci havaya girdim.)
Saymakla bitmez yeni yıla dair hayallerim. Yamaç paraşütü de yapmak istiyorum mesela ama onu listeye eklemedim. Zira fark etmişsinizdir, 2012'ye dair büyük hayaller peşinde değilim. Anladım ki hayallerin büyüdükçe, hayal kırıklıkların da büyüyor. Ne kadar sağlam hayaller kurarsan kur, yamaç paraşütü yapmak sınırında bi' dur! Çünkü o sınırdan sonrası, acıma sahası. Sal yeni gelen yılın yakasını! Sağlık versin bolca, küçük hayallerin önünü açsın bir de; sonra varsın gerisi zamana kalsın.
En azından, içini acıtan kırıklardan yırtarsın.
2012 biz karşılasak da karşılamasak da gelecek ya... Geldiği zaman haddini bilsin, yüreklerimizi yakmasın.
Minik hayallerle de mutlu olmayı bilir insanoğlu.
Yeter ki kurduğu hayallere bir şey olmasın.
***
Yazı sonu iç geçirme notu: Aşçı Fare misali, Paris'e tepeden bakmak vardı 2012'de ya, neyse... Zira bu hayal, yamaç paraşütü sınırını aşıyor her haliyle.
