Şartlı sevgiler yüzünden...
Bugün sevemedim kimseyi. Çalıştım beyaz bir kâğıt üstünde, deliler gibi. Deliler gibi sevebilmeyi isterdim halbuki. Belki de sevilmedim yeterince, bu yüzden kapandım içime. Hiçbir hıçkırık benimki kadar kanamadı belki de. Ağlarken neyi değiştirebilirdim ki zaten? Yahut gülerken değişmiş miydi Dünya sahiden? Hangi deniz kabardı, hangi balık ıslandı, hangi parkta oturup sohbet etti kargalar? Tabii ya, kimsenin aklına gelmez onlar. Sesleri kötü diye sevilmezler. Siyahtır tüyleri, okşamak istemezler. Çirkin gelir sevgi tacirlerine bu türler. Misal kanarya olsa, kırlangıç, yahut güvercin... Herkes sevmek için çıldırırdı eminim. Ama kargalar sevgi vericileri için fazla karanlıktırlar. Çünkü onlar, sadece istedikleri gibi olanları sevmeye programlılar.
Bugün sevemedim kimseyi. Ağzımdan seni seviyorumlar dökülmedi. Kendimi de sevemedim gerçi. Kargaları anladım bol bol. Eğer seni sevenin istediği gibi değilsen, ölümsüz değildir hiçbir sevgi. Ne bir kırlangıç olabildim bugün, ne bir kanarya... Güvercinlerden bile nefret ettim hatta! Sevenleri bol nasılsa. Sevilmeyenlere odaklanmalı galiba.
Bugün sevemedim kimseyi. Sevmek istedim halbuki. Zor tuttum kendimi, sevdikçe dibe battım çünkü. Ne zaman derdimi anlatmak istesem, kelimelerim cımbızlarla çekildi. Her birine yeni şekiller verildi. Radyoda çalan saçma şarkıyı sırf melodisi güzel diye sevenler derneği... Benim de sesim fena değildir hani. Sözlerimi bir kenara bırakıp sırf sesimden ötürü sevemez misiniz beni? Olmaz değil mi? Olsaydı zaten, severdim bugün canım ciğerim herkesi.
Bugün sevemedim kimseyi. Sevilmeye ya da sevmeye değer bir şeyler yapmadım çünkü. Görevler verildi bana sevgiden yana. Şunu şunu yap, çok severim seni dendi mesela. Şartlı sevgiler arasında bocaladı kimliğim. Kaç kişi hatamla kusurumla sevdi ki beni? Ya çok sevdim diye sevildim, ya beni sevsinler diye kendimden ödün verdim. Hey be hayat, amma da kıymetsizmişim! Ben bunun için mi Dünya'ya gelmişim? Ruhlar aleminde de böyle midir düzen? Sevilir miyim sorgusuzca, bu Dünya'dan çekip gitsem? Yahut ne kadar daha beklemek gerek, birileri seni gerçekten sevene dek? Ama öyle sözde sevmeler değil sözünü ettiğim. Hatamla kusurumla, sözümle sazımla, siyahımla beyazımla... Şartsız yahu, sınırsızca!
Bugün de böyleydi Dünya. Umutsuzdum sevgilerden yana. Hiçbir zaman gülemeyeceğim belli ki, upuzunca. Zaten her gülümseyişin ardından yağmur gibi yağar illa ki gözyaşları. O kadar fırtına sonrası, gülmeye özenmek de aptallık! Ben bir sevgi aptalı... Ve bugün de sevemedim kimseyi, tutkulu fırtınalı.
Şimdi buraya karaladığım, yalnızlığımın notları. İçtiğim her bardak suda boğazımda kalıyor sessizlik. Öksüremiyorum, içimde kalıyor belirsizlik. Mide ağrılarım da bu hazımsızlıktan sebep.
Kendimi sindiremiyorum kendi içime.
Başkaları sindirsin diye beklemek... Delilik değil de ne?
